آراء إسرائيلية: ليبرمان فاشي..

[عمرو زكريا خليل]

هـذا ما قام به أولمرت رئيس الوزراء الإسرائيلى لإرهاب العرب والمسلمين وهو تعيين أفيجدور ليبرمان المعروف بكراهيته للعرب والذى قام قبل ذلك بطلب قصف السد العالى فى مصر، وزيراً للتهديدات الاستراتيجية. وهى وزارة مستحدثة فى إسرائيل.
وللتعرف على هذا الشخص وعن أرائه اليكم ما يلى:

אביגדור ליברמן (נולד 5 ביוני 1958) הוא פוליטיקאי ישראלי, מייסד ויו"ר מפלגת העולים ישראל ביתנו.
ביוגרפיה
אביגדור (איווט) ליברמן נולד בשנת 1958 בקישינב,מולדובה שהייתה חלק מברית המועצות. למד באוניברסיטה בקישינב. עלה ארצה ב־1978 ושירת בצה"ל. בעל תואר במדעי החברה מטעם האוניברסיטה העברית בירושלים.
כיהן בתפקידים אחדים, ובהם:
• מזכיר הסתדרות העובדים הלאומית בירושלים.
• יו"ר מועצת מנהלים של חברת תעשיות עתירות ידע.
• חבר דירקטוריון החברה כלכלית לירושלים.
• מנכ"ל תנועת הליכוד.
• ממקימי "הפורום הציוני של יהדות בריה"מ"
בשנת 1996, בעת כהונתו של בנימין נתניהו כראש הממשלה, מונה ליברמן למנכ"ל משרד ראש הממשלה. כשנה לאחר מכן התפטר, בעקבות פתיחת תיק חקירה נגדו במשטרה.
בשנת 1999 יסד את מפלגת ישראל ביתנו, מפלגת עולים ימנית, אשר זכתה בבחירות ל-4 מנדטים. בשנת 2000, התמזגה סיעתה בכנסת עם שתי סיעות ימניות נוספות, מולדת ותקומה, לסיעת האיחוד הלאומי.
בסוף אותה שנה הוגש כתב אישום נגד ליברמן באשמת תקיפה, תקיפת קטין ואיומים. התקיפה ארעה לאחר שילדים תקפו את בנו של ליברמן, וזה הזעיק את אביו לעזרה. בספטמבר 2001 הורשע ליברמן בתיק במסגרת עסקת טיעון שבה הודה ליברמן בחלק מהאישומים, שילם 10,000 ש"ח לילד ועוד 7,500 ש"ח קנס. חלק מהאישומים כנגד ליברמן נמחקו במסגרת אותה עסקת טיעון. באותה שנה מונה לשר התשתיות הלאומיות בממשלת אריאל שרון.
ב-15 באוקטובר 2001 החליטו ליברמן וחברו לסיעה, רחבעם זאבי, לפרוש מהממשלה במחאה על מסירת השכונה אבו סנינה בחברון לידי הפלסטינים, דבר שלטענתם חשף את יהודי חברון לאיומים של ירי צלפים מצד ארגוני הטרור הפלסטיניים. שעות ספורות לפני כניסת מכתבי ההתפטרות לתוקף נרצח זאבי בידי מתנקש פלסטיני, ולבקשת שרון, לא התפטרו ליברמן והשר החדש, בני אלון. חרף המאמצים של שרון להשאירם בקואליציה שלו, השניים התפטרו בסופו של דבר ב-14 במרץ 2002.
במהלך מערכת בחירות לכנסת השש עשרה, אשר נקבעו בעקבות נפילת ממשלת שרון והתנהלו בעיצומה של אינתיפאדת אל אקצא, אימצה סיעת האיחוד הלאומי, אשר בראשה עמד ליברמן, את רעיון הטרנספר כמצעה לפתרון הסכסוך. האיחוד הלאומי זכה ב-7 מנדטים באותן בחירות.
לאחר הבחירות מונה ליברמן לשר התחבורה בממשלת שרון השנייה. מיד לאחר הבחירות לכנסת ה-16, התפטר ליברמן מהכנסת כדי לאפשר לחברו לסיעה, אליעזר (צ'יטה) כהן, להיכנס במקומו. ב-4 ביוני 2004, עקב כוונתו להצביע נגד תוכנית ההתנתקות פוטר על ידי שרון (יחד עם בני אלון) במטרה להשיג רוב לתוכנית.
בסוף שנת 2004 פרשה ישראל ביתנו מהאיחוד הלאומי והתמודדה כרשימה עצמאית לכנסת ה-17. הפעם הציג ליברמן במצע מפלגתו את רעיון חילופי השטחים ושלילת האזרחות הישראלית לתושבים הערבים בהם, אשר נחשב בעיני רבים למתון מרעיון הטרנספר, אשר דגל בו בעבר, ובעיני אחרים לקיצוני לא פחות. בבחירות לכנסת השבע עשרה הגדילה ישראל ביתנו את כוחה ל-11 מנדטים.
בחודש אוקטובר 2006 הוביל ליברמן את מפלגתו להשתתפות בממשלה ה31 וחתם הסכם קואליציוני עם אהוד אולמרט
דעותיו ודמותו של ליברמן
ליברמן מגלה חוסר אמון מוחלט במנהיגות הפלסטינית ולא מאמין שפניה לשלום. במקור הוא תמך בטרנספר כפתרון לסכסוך היהודי-ערבי בא"י, אך לאחרונה הציע מתווה של הסדר שהדגש המרכזי בו הוא חילופי שטחים: ישראל תשמור בידה את גושי ההתנחלויות ובתמורה הפלסטינים יקבלו ערים ערביות ישראליות גדולות כגון אום אל-פאחם שתושביהן יאבדו את האזרחות הישראלית ויקבלו אזרחות פלסטינית במקום.
במהלך שנות פעילותו הפוליטית, רכש לעצמו ליברמן תדמית של ימני קיצוני ושונא ערבים, לעתים מוגזמת נוכח דעותיו בפועל (יש אשר יאמרו שתדמית זו הודבקה לו). חלק ניכר מאנשי השמאל הישראלי אף רואים בליברמן גזען ומסוכן. לעומת זאת, רבים בקרב העולים מבריה"מ, במיוחד הוותיקים שבהם, רואים בו את נציגם האותנטי. לאחרונה התפרסמו יחסי החברות הקרובים של ליברמן עם יריבו האידיאולוגי, יוסי ביילין, אשר מסמל באופן מובהק את השמאל הישראלי. על אף יחסי החברות, בבחירות לכנסת ה-17 הצהיר ביילין, ומפלגת מרצ כולה, כי מרצ לא תשב בקואליציה אחת עם סיעת ישראל ביתנו וזאת בשל דעותיו של ליברמן.
חלק מהציבור, בעיקר בימין, רואה בתוכנית חילופי השטחים התמתנות משמעותית בדעותיו של ליברמן, שכן מדובר בהכרה במדינה פלסטינית ממערב לירדן, ולמעשה, בוויתור על חזון ארץ ישראל השלמה של הימין הישראלי. לעומת זאת, חלק אחר של הציבור, בעיקר בשמאל, טוען כי למרות הנסיגה מרעיון ארץ ישראל השלמה דעותיו עדיין קיצוניות ומסוכנות, כיוון שתוכנית חילופי השטחים כרוכה במחיר שלילת אזרחות של חלק מערביי ישראל.
ביום השבעת הממשלה ה-31, עורר ליברמן סערה כאשר דרש לשפוט ח"כים הנפגשים עם ראשי החמאס בתור משתפי פעולה כמו במשפטי נירנברג ותבע שגורלם יהיה זהה [1]. הקריאה עוררה זעם רב, ויצאו כנגדה אישים רבים מכלל המערכת הפוליטית, מנציגי העולים ואף מהנהלת יד ושם אשר טענה כי התבטאויות ליברמן גורמות לזילות השואה.
من موقع ويكيبديا بالعبرية

[عمرو زكريا خليل]

آراء إسرائيلية: ليبرمان فاشي.. نسخة إسرائيلية عن بوتين
المحرر: المشهد الإسرائيلي
التاريخ: 1/11/2006
لا تكفّ تعليقات كبار الكتاب الإسرائيليين عن الحديث حول التحوّل في الحكومة الإسرائيلية، التي فتحت أبوابها، بموافقة قيادة حزب "العمل"، أمام أكثر السياسيين تطرفا، النائب أفيغدور ليبرمان. وكثير من الكتاب لم يوفروا أيا من التعابير ضد ليبرمان، فقد وصفه البروفيسور غادي برزيلاي بـ"النسخة الإسرائيلية عن فلاديمير بوتين"، الرئيس الروسي، أما البروفيسور داني غوتوين، فإنه يعتبره النسخة الإسرائيلية عن الفاشية.

وفي ما يلي بعض المقتطفات من عدة مقالات نشرت في وسائل الإعلام الإسرائيلية.
* يقول البروفيسور غادي برزيلاي في مقال له "إن ليبرمان هو سياسي مخادع، ومن الأكثر حنكة بين السياسيين الحاليين في إسرائيل، وهو يفهم أن خارطة الأحزاب القائمة تشكل عائقا لتحقيق طموحاته، فالليكود ينتعش في هذه المرحلة من أزمة (أريئيل) شارون، وتتعزز مكانته في استطلاعات الرأي، ولربما يتخوف ليبرمان من أن يدخل الليكود إلى الائتلاف الحكومي".

ويضيف برزيلاي "إن تحليل خارطة المصوتين يشير إلى أنه في انتخابات مباشرة لرئيس الحكومة فإن الطريق أمام ليبرمان ستكون أكثر سهولة، وأحد السيناريوهات الممكنة هو أنه في منافسة ثلاثية بين ليبرمان وبنيامين نتنياهو وإيهود باراك، فإن ليبرمان سيجرف أصوات اليمين، وحتى يمين الوسط، في حين أن نتنياهو وباراك سيتنافسان على أصوات الوسط، بينما غالبية اليسار ستمتنع عن التصويت، أو تنتخب شخصا رابعا ليست لديه أية فرصة. وإن أي شخص من الثلاثة لن يحظى بالحد الأدنى- 50% من الأصوات الصالحة، ومن الممكن أن تكون المنافسة في جولة ثانية بين ليبرمان وباراك، وبالإمكان تخيل النتيجة، ففي حينه سيكون ليبرمان قريبا جدا للقيادة، أكثر من حلم أنصاره أو من تخيل خصومه".

ويتابع برزيلاي "إن المصلحة الفورية لليبرمان هو أن يكون شرعيا كليا للقيادة، والسؤال المطروح هو فقط إذا كان هذا أيضا مصلحة القليل المتبقي من الديمقراطية البرلمانية في إسرائيل. وما من شك في أن طريقة الانتخابات القائمة أبعد من أن تكون متكاملة، وهذا هو الوضع في أية طريقة انتخابات غير متكاملة كهذه".

ويقول برزيلاي "هناك أنظمة حكم كثيرة، وحتى الجمهورية الرئاسية من بينها (طريقة النظام التي يطالب بها ليبرمان)، تحاول تحسين أصول اللعبة السياسية لديها، أما في إسرائيل فإننا نتوقع استمرار ضعف الأحزاب المركزية، والتخوف من مصير الخارطة الحزبية في إسرائيل هو أمر مفهوم وواقعي، إلا أن طريقة الانتخابات المباشرة لرئيس الحكومة هي كالقفز فوق المرتفعات إلى منحدرات عميقة جداً، من دون حزام إنقاذ أو حبال، وبعد الأخذ بالحسبان حقيقة أنه لا يوجد في إسرائيل دستور مكتوب، يضمن حقوق الفرد والأقليات، فإن الخطر من الانتخابات المباشرة يصبح مضاعفا".

ويضيف برزيلاي مؤكدا "أن تغيير طريقة نظام الحكم (حسب طلب ليبرمان) موجه أيضا لضرب القوة السياسية للأقلية العربية في إسرائيل، وليس فقط قوة الأحزاب، وإذا ما تغيرت كل الطريقة فإن الكنيست كله سيضعف".

* البروفيسور داني غوتوين نشر مقالا في الموقع الإلكتروني "واينت"، التابع لصحيفة "يديعوت أحرونوت"، قال فيه "إن سياسة أفيغدور ليبرمان هي النموذج الأكثر حداثة للفاشية الإسرائيلية، وهذا دمج خطير ويسعى إلى تأجيج الصراع في المنطقة، من أجل ترسيخ سيطرة رأس المال على الاقتصاد والسلطة، ومأسسة العنصرية تجاه مواطني إسرائيل العرب وإلغاء الديمقراطية، وهذه سياسة مخالفة لكل ما يتبجح حزب "العمل" بنسبه إليه من قيم، وأيضا خرق لوعود الحزب لناخبيه، ولهذا فإن دخول ليبرمان لحكومة أولمرت يضع حزب "العمل" أمام خيار إستراتيجي: إمّا البقاء في الحكومة وبذلك يقضي على قيمه السياسية كتابع للفاشية، أو أن ينسحب ويتفرّغ لاستكمال عملية بلورة القوة الاشتراكية الديمقراطية وقيادة النضال من أجل صورة المجتمع والدولة، وهو نضال لديه أمل".

ويتابع غوتوين "إن التوافق بين أولمرت وليبرمان على تغيير نظام الحكم يعكس التقاء المصالح القاتل. هذا التغيير، الذي يقترحه الوزير المرتقب، لا يهدف إلى تعزيز الديمقراطية الإسرائيلية، وإنما لإلغائها من أجل فسح المجال أمام النموذج المحلي للرئيس الروسي فلاديمير بوتين".

ويضيف غوتوين "ليبرمان ليس لوحده، فهذا هو منطق طريقة الحكم التي يقترحها أوريئيل رايخمان، الذي يحاول منذ عقدين من الزمن أن يرهن السياسيين بأصحاب رأس المال، وهو أمر كاد ينجح من خلال طريقة الانتخاب المباشر لرئيس الحكومة" (وهي الطريقة التي انتهجتها إسرائيل على مدى خمس سنوات، وتم فيها انتخاب ثلاثة رؤساء حكومة، وتم إلغاؤها في العام 2002).

ويقول غوتوين "إن الشبه بين إسرائيل وروسيا ليس صدفة، ففي كلا البلدين جرى انقلاب من طرف الطغاة الماليين، الذين بنوا أنفسهم من خلال نهب ممتلكات الجمهور. وفي كلتا الحالتين وصل الطغاة إلى مرحلة اصطدام مع القيم الديمقراطية، وفي إسرائيل يدعون هذا رأس المال والسلطة، وفي كلتا الحالتين كان المطلوب لذلك "رجل قوي" يحيّد الديمقراطية ويحدّد أصول اللعبة الجديدة لعمل أصحاب رأس المال".

ويتابع غوتوين "في روسيا أصلا فإن صاحب هذا الدور هو بوتين نفسه، وفي إسرائيل فإن هذا الدور كان من نصيب أريئيل شارون وحزب "كديما"، وحين فشل أولمرت في تحقيق الأمر فإن هذا ألزمه بضم ليبرمان بزعم أنه الشخص الصحيح، وبهذا فإن أولمرت يستمر في منصبه".

وجاء في مقال غوتوين أيضا "أن خطة ليبرمان للسيطرة على الحكم واضحة، فإنه سيفسح المجال أمام أولمرت وبيرتس للغرق في لجان التحقيق، الأول (أولمرت) في التحقيقات حول العقارات التي بحوزته، والثاني (بيرتس) في الصراعات الداخلية في حزبه، وفي هذا الفراغ الناجم فإن ليبرمان سيبني نفسه على أساس أنه الشخصية الأكثر استقرارا ومسؤولية في الحكومة".

ويشير غوتوين إلى أنه "منذ الآن أصبح واضحا أن الصلاحيات التي طلبها وحصل عليها ليبرمان، كمسؤول عن "التهديدات الإستراتيجية"، تلغي الحدود بينه وبينه رئيس الحكومة ووزير الدفاع وتحوله عمليا إلى شخص فوقهما. وبعد أن تتراجع مكانة الاثنين فإن ليبرمان سيحل الحكومة ويقود البلاد إلى انتخابات جديدة".

ويقول غوتوين "مع دخول ليبرمان إلى الحكومة فإن حزب "العمل" سيتحول إلى جسم زائد، والوظيفة الوحيدة التي ستتبقى له هي أن يكون ورقة التين للفاشية والكراهية والرأسمالية الهدامة، وبهذا فإن حزب "العمل" سيفقد قوة حق الفيتو التي لديه في الحكومة".

* الصحافي ايتان هابر قال في افتتاحية صحيفة "يديعوت أحرونوت" في الأسبوع الماضي: "يقولون، ولربما هذا صحيح، إن ليبرمان لم يعد كما هو معروف عنه، فهو يدعو إلى تفجير سد أسوان وتدمير طهران من أجل أن يجذب لنفسه الناخبين، ولكنه لا يقصد فعلا ما يقول، وكذلك فإن عرب إسرائيل (حسب تعبير الكاتب عن الفلسطينيين في إسرائيل) بإمكانهم أن يهدأوا: فهو لم يفترس أبناء شعبهم في الفطور، إنه يثرثر فقط".

ويتابع هابر "ما الذي بإمكاننا ان نقوله؟ لقد قال إيهود باراك ذات مرة إن كل شيء يظلّ خاضعًا لاختبار النتيجة، وسنرى كيف سيتصرف ليبرمان في الأشهر القادمة، فإذا أخطأنا سنعترف جهارة بذلك، وسيدفع الشعب الإسرائيلي الثمن الباهظ.

"لكن ما لا يمكن فهمه هو موقف حزب "العمل"، وحسب ما يقولون فإنهم بعيدون كل البعد عن ليبرمان، قلبهم في الشرق، وقلبه في أقصى الغرب، فماذا يفعلون بصحبته؟ كيف بإمكانكم (حزب "العمل") أن تجلسوا مع ليبرمان في نفس الحكومة؟".

[طه خضر]

هكذا هم الصهاينة!

يحق لهم ما لا يحق لغيرهم !

فنماذج ليبرمان في دولة الكيان المسخ كثيرة، هذا إن لم يكونوا كلهم على شاكلته!

وتميز عنهم هذا الروسيّ الأحمق بحماريّة خارقة جعلته كالثور ينطح ويهاجم بلا تورية

أو تمويه؛ ففضح نفسه وقومه من حيث لا يدري، ومع هذا فالعذر له موجود ودائما

وإن كان أوهى من بيت العنكبوت!

أولسنا في زمن القوة وإن كانت باطلة ؟؟

وصدق عجائزنا عندما قالوها ببساطتهم وذهبت مثلا: " القوي عاهر"!!

ولا عزاء في أشباه الرجال وطالبي السلام من أيدي اللئام!!

[فدغم المخيدش]

اليوم في صحيفة هآرتس الإسرائيلية خبراً عن ليبرمان مفاده :
המשימה של ליברמן: הגרעין האירני مهمة ليبرمان المفاعل النووي الإيراني
יום שני, 29 באוקטובר 2007, 8:28 מאת: עמוס הראל, הארץ

השר לעניינים אסטרטגיים אביגדור ליברמן הקים 12 צוותי עבודה, בצוותא עם מערכת הביטחון, לטיפול בהיבטים שונים של משבר הגרעין האירני. מסקנות והמלצות הצוותים אמורות להתגבש למסמך מסכם, שאותו מתכוון ליברמן להציג לקבינט לקראת סוף השנה הנוכחית. בחודשים האחרונים, על-פי הסיכום עם ראש הממשלה אהוד אולמרט, מגלה השר ליברמן מעורבות גוברת בשאלה האירנית ומקיים דיונים עם הגורמים המעורבים בכך במערכת הביטחון - דבר המעורר לעתים מורת רוח במשרד הביטחון.

משימתם של הצוותים תהיה להציג לקבינט תמונת מצב עדכנית באשר להכנות שעושה אירן לקראת ייצור עצמאי של פצצה גרעינית, ולהשלכות של המשבר המחריף על ישראל. עד היום מיעטו הקבינט והממשלה לדון בסוגייה. אולמרט מקיים דיוני מעקב תקופתיים בעניין זה - אולם אלה מתקיימים תחת מעטה כבד של חשאיות. למרות הביקור המוצלח של אולמרט באירופה בשבוע שעבר, נותרה הערכת המודיעין הישראלי בעינה: הסיכויים שסנקציות כלכליות, במתכונתן הנוכחית, יבלמו את תוכניותיה של טהרן נמוכים.

להערכת אגף המודיעין בצה"ל, עלולה אירן להגיע ליכולת גרעינית עצמאית מסוף 2009 ואילך. הערכות המודיעין האמריקאי, שגובשו לפני כמה חודשים, פחות פסימיות. שם מדובר על תקופה שבין שלוש לשש שנים, בטרם תגיע אירן למטרתה. בלשכת ליברמן סירבו אתמול (ראשון) להגיב על הדברים.

ליברמן מתח אתמול ביקורת על הצהרתו של מזכ"ל הסוכנות הבינלאומית לאנרגיה אטומית (סבא"א), מוחמד אל-ברדעי, שתקף את ישראל על החלטתה להפציץ את המתקן הגרעיני הסורי לפני שהעלתה את הדבר בפני סבא"א. באמ"ן מוטרדים מעלייה משמעותית בהיקף אספקת הנשק מאירן לסוריה ולחיזבאללה בחודשים האחרונים. להערכת גורמי המודיעין, חיזבאללה השלים זה מכבר את הפערים בארסנל הטילים והרקטות שלו - פערים שנבעו ממלחמת לבנון השנייה. אירן מוסיפה להבריח מספר גדול של טילים ורקטות בדרך האוויר, חלקן סמוך לגבול הטורקי.